„Szaman jest mostem pomiędzy dwoma światami – jedną noga stoi w świecie duchów, drugą w „zwykłej rzeczywistości”. Aby szamańska podróż przyniosła efekty, szaman musi utrzymać delikatna równowagę pomiędzy dwoma światami, a żeby to zrobić, musi panować nad stanami swojej świadomości.
Podczas moich szamańskich podróży zawsze zachowuję świadomość ich celu. Wyłączam umysł, aby móc usłyszeć duchy, ale drugą nogą stoję w zwykłym świecie.
Kolejny ważny element szamanizmu dotyczy związku szamana z jego duchami pomocniczymi. Jonathan Horwitz, mój szamański mistrz, tak mówi o tym związku:
„ Szaman to ktoś kto zmienia swój stan świadomości na własne życzenie, aby odbyć podróż do innej rzeczywistości, rzeczywistości „niezwykłej”, do świata duchów, gdzie spotyka się z duchami pomocniczymi i prosi je o pomoc, o magiczna moc, o wiedzę dla siebie i innych. Po zakończeniu misji szaman powraca do zwykłej rzeczywistości, gdzie nowo zdobytą wiedzę przekazuje innym”.
W związku z duchami pomocniczymi nie chodzi o panowanie i kontrolę nad nimi – jest to raczej relacja, w której szaman, otrzymuje pomoc, wiedzę i moc.
Od wielu lat sama jestem szamanką i nabrałam ogromnego szacunku do swoich duchów pomocniczych, z którymi nawiązałam relację opartą na zaufaniu. Podczas jednej z podróży poprosiłam ducha opiekuńczego, aby mi wytłumaczył naszą relacje. Oto, jaką odpowiedź otrzymałam:
„W każdej chwili masz wybór – możesz mnie opuścić. A ja kiedy zachcę mogę po prostu zniknąć. To nasza wspólna decyzja, Ty postanawiasz przyjść, my postanawiamy cię uczyć. Ty postanawiasz się otworzyć i pozwalasz nam sobie pomóc”.
Podróż szamańska jest sednem wszystkich szamańskich praktyk. Rolą szamana jest uzdrawianie, niesienie pomocy i wspieranie członków plemienia. Szaman jest także tym, który poszukuje zagubionych lub utraconych dusz, przeprowadza dusze zmarłych na miejsce spoczynku i sprowadza moc ze świata duchów. Szukając pomocy i rady duchów, odbywa lot do ich świata – wyrusza w szamańską magiczną podróż.
Szamańską podróż można podzielić na trzy etapy. Etap pierwszy to przygotowania i oczyszczanie poprzedzające podróż. Na tym etapie szaman zaczyna zmieniać stan świadomości, podejmując rozmaite działania i czynności rytualne. ,Może przybywać w odosobnieniu, dokonywać obrzędów, pościć, żyć w celibacie. Druga faza to wywołanie odmiennego stanu świadomości i właściwa szamańska podróż. Trzecią fazą jest powrót do rzeczywistości i przekazanie potrzebującym mocy i wiedzy zdobytej w krainie duchów.
Dla szamana świat duchowy jest tak samo realny jak świat materialny. Świat duchów dzieli się na trzy kosmiczne regiony: niebo, ziemię i świat podziemny lub świat górny, środkowy i dolny; przy czym wszystkie one połączone są przechodzącą przez środek pionowa osią. A szaman podróżując przechodzi z jednego kosmicznego regionu do drugiego. Przekracza granice światów z własnej woli i bardzo dobrze musi znać strukturę szamańskiego wszechświata.
Kontakt i porozumiewanie się z duchami ułatwiają szamanowi zmiany stanu świadomości.
W różnych kulturach ten nadzwyczajny stan wywołuje się rozmaicie. Substancje halucynogenne, liście tytoniu zażywane w różnych postaciach, śpiew, taniec – wszystkie te środki były i wciąż są narzędziami służącymi osiąganiu szamańskiego stanu świadomości. Najważniejszymi jednak środkami są – bęben szamański i grzechotka szamańska. Używany przez wszystkich szamanów na całym świecie, bęben określany jest mianem „łodzi szamana” lub „konia szamana”.
W niektórych społeczeństwach sposobem na wkroczenie w świat duchów jest magiczny sen. Niektórzy Indianie wierzą, że dusza śniącej osoby uwalnia się z ciała i swobodnie się przemieszcza do świata nadprzyrodzonego. Plemiona w Australii szamańską podróż nazywają właśnie snem. I wierzą, że tylko we śnie przed oczami człowieka odsłania się prawdziwa rzeczywistość..